Ik heb het regelmatig met cliënten over dierbaren die (onlangs) overleden zijn.
Eén van de vragen die ik vaak stel is of zij een bepaalde vorm van contact hebben met de overledene. De antwoorden die ik dan krijg zijn bijzonder en ontroerend.
Zo vertelde Marije dat ze de eerste vier maanden na het overlijden van haar vader nog veel contact had met hem. Ze zag zijn gedaante regelmatig op plekken waar zij vaak kwamen, onder andere op het erf voor zijn huis. Ze heeft ervaren dat hij er was om haar te steunen in die moeilijke periode en om er voor haar te zijn bij de afwikkeling van een aantal financiële zaken met zijn vriendin (met wie Marije een moeizame relatie heeft). Precies na vier maanden voelde zij dat hij de overstap had gemaakt naar een andere dimensie. Dat zijn taak hier volbracht was en zijn energie door kon gaan. Waarheen? ‘Dat weet ik niet’ zei ze, ‘maar dat energie niet verloren gaat, maar overgaat in een andere vorm is voor mij zeker.’
Tim heeft zijn moeder verloren toen hij 20 jaar was (hij is nu 42). Hij had een hele hechte band met haar. Na haar ziekte en overlijden had Tim het erg zwaar en raakte in een depressie. Met zijn vader had en heeft hij weinig contact.
Hij vertelde dat zijn moeder na haar dood nog erg dichtbij was. Hij voelde haar energie nog sterk en had regelmatig contact met haar. Soms gewild, soms ongewild. Ik vroeg hem wat zijn moeder te zeggen had. Hij zei dat zij zich zorgen maakte om hem. ‘Kun je het wel alleen? Je vader is er ook niet voor je.’ Ze wilde niet doorgaan.
Tim is een tijd in therapie geweest en daarna ging het beter met hem. Het moment brak aan om echt afscheid te nemen van zijn moeder. Tijdens een bijzonder ritueel hebben zij elkaar laten gaan. Tim heeft haar laten weten dat hij niet meer die kleine jongen is die haar hulp nodig heeft. Hij kan het nu alleen.
‘Ze is nu op een plek waar ze rust en vrede heeft. Heel soms laat ze zich nog even zien of horen. Niet om voor mij te zorgen, het is alleen een liefdevolle groet.’